ای ببالا چون صنوبر بی رخت چون میم وها/
زلف داری همچو عنبر لب چو شین و کاف و را/
آفتاب عاشقانی ماهتاب دلبران/
قبله آزادگانی ای صنم با را و خا/
در میان را و خا اندر کشیده خا و طا/
دردمندم مستمندم تن گرفته تا و با/
تا و با آمد نگار من مرا در عشق تو/
داروی دردم تو داری در میان لام و با/
لام و با بر لام و با بنهاده باشد تا سحر/
میم ویا در پیش باشد بسته باشد دال و را/
ای نگارا گر تو مارا یک شبی مهمان رسی/
نقل خواهم از لبانت با ب و واو و سین و ها/
شاعران بسیار گفته شعرهای پر نمک/
کس نگفته شعر همچو سین و عین و دال ویا/